1333 yıl önce ölen bir adamı hatırlamak için kendinizi zincirlerle vurmayı düşündünüz mü? Bu, dindar olmayan Batılılar için tuhaf gelebilir, ancak İran’ın çoğunluğu için yıllık bir olaydır. Yaslı, melankolik geçit törenleri ve ülke çapında üzüntü Asura (veya Muharrem) olarak adlandırılır ve hepsi, Muhammed’in torunu karı İmam Hüseyin’in ölümünün anısına.
“Her gün Ashura, her toprak karbala”
-Al-husayn
Bölgedeki milyonlarca Şii Müslüman sokaklara çıkıyor ve MS 680’de Karbala, Irak’ta aç bırakılan ve daha sonra başlayan İmam Hüseyin İbn Ali ibn Abi Talib için yaslarını açıkça sergiliyor. İran şehit kültürünün yoğunluğuna. Erkeklerin tahtları, 1333 yıl önce kendilerini zincirlerle çırplarken ve kahramanlarının kaybı için açıkça hıçkırırken sokakları trans benzeri bir durumda yavaşça sainler.
Törenler son 10 gün, ancak ülke iki ay kadar yas tutma durumunda kalıyor! Sokaklarda müzik çalınmıyor ve bu süre zarfında mutlulukların halka açık gösterileri uygunsuz kabul edilecektir. Ana, 10 günlük anma, sokaktaki kalabalıklar neredeyse düşünülemez oranlara ulaştığında Ashura’nın son günüyle sonuçlanır. Klan zincirlerinin hipnotik birleşmesi, davulların ritmik ritmi ve depresif ilahilerin yenilmiş çığlıkları, sokaklarda çalıyor ve çok morozlu bir atmosfer yaratıyor.
Asura’nın son günü için Kerman şehrindeydik ve hepsi yüzyıllar önce ölen kutsal bir adamın etrafına dayanan saf kalp kırılmış üzüntünün inanılmaz bir ambiyansıydı. Binlerce adam zincirlerle vururken açıkça ağladı. En iyi sıralarla kaplı, kapalı sokaklarda dolaşırken antik ilahileri tekrarladılar.
Eşit derecede yaslanmış kadınlar, yanaklarını ıslatarak gerçek üzüntü gözyaşlarıyla dizlerinin üzerinde sessizce dua ettiler. Tüm tören o kadar yoğundu ki, kelimelerle tarif etmek imkansız.
Müslüman olmayan İranlıların da büyük bir nüfusu olduğunu ve onlar için yıllık depresyonun hem hayal kırıklığına uğradığını hem de hor görüldüğünü unutmamalısın. Haftalar için İran nüfusu, çekici olduğu kadar bulaşıcı ve gayrimüslimler için bulaşıcı bir kasvet durumuna giriyor, bu korkunç bir rahatsızlık.
Müslüman olmayan bir İranlı kız bize şunları söyledi:
“Shiraz normalde insanların sokaklarda müzik çaldığı şiir ve kültür için popüler olan çarpıcı bir şehir. Ancak Ashura sırasında, hepsinin yas tutması bekleniyor ve eğlence haftalarca varlığını sürdürüyor. ”
Ziyaretçiler olarak, törenlerin çok ilginç olduğunu gördük, ancak yıllık rahatsızlığın ülkenin gayrimüslim vatandaşlarına dayatılması gereken zorlukları anlayabiliriz. Ashura bizi sadece İran’da hala var olan inanç düzeyinde aydınlatmakla kalmadı, aynı zamanda bize bu İslam Cumhuriyeti’nin çeşitli dini demografisi hakkında daha iyi bir fikir verdi.
Ashura hepsi kıyamet ve kasvet değildi. Akşamları, zenginler fakirlere fantastik bir cömertlik gösterisinde verir. Ücretsiz yemekler, restoran ve otel sahiplerinin muazzam yiyecek fıçılarını pişirip sokaklarda teslim ettiği her köşede. Kerman’da Asura’nın bu bölümüne katılacak kadar şanslıydık ve yaptığımız için mutluyuz.
Bizim otel sahibimiz yiyecek vermek için yeterince varlıklı şanslı insanlar biriydi. 3 büyük kazanda güveçte pişirdikleri 6 kuzu feda ettiler. Biz yemek pişirme ve sonra ertesi sabah teslim.
Asura ile olan tüm deneyimlerimiz karışık duygularla geldi. İran’daki şehit kültürünün hala her zamanki gibi canlı olduğunu öğrendik. Dünyanın başka bir yerinde eşit olmayan olağanüstü bir inanç seviyesine tanık olduk ve aynı zamanda törenler sırasında Müslüman olmayan İran kültürünü de öğrendik. Çoğu zaman derin kasvetli, cenaze töreni gibi bir cenaze olsa da, Ashura bizim için bir göz açıcıydı ve bunu deneyimlemek için burada olduğumuz için mutluyuz.
Düşen bir kahramanı onurlandırmak için kendinizi zincirlerle vurmayı düşünebilir misiniz?
Hiç böyle bir şeye tanık oldunuz mu?
Müslüman olmayan bir yerel olarak bununla nasıl başa çıkarsınız?
Bize aşağıya söyle.
Beğeniyor mu? İğnele! ?
Feragatname: Yoldaki Keçiler, Amazon Ortak ve diğer bazı perakendeciler için bir ortaklıktır. Bu, blogumuzdaki bağlantıları tıklatıp bu perakendecilerden satın alırsanız komisyon kazandığımızı gösterir.